باز بيرون خانه ام

دنيا بس ناجوانمرد است.

گرگ در خانه آرميده

سگ نگهباني اش مي دهد

مرد در فكر عروسك

زن به تنهايي آلونك خويش مي سازد.

باز بيرون خانه ام

روباه نقشه مي كشد

و شير گرسنه منتظر پايان نقشه است

دنيا بس ناجوانمرد است

برادر، به روي ناموس، قدداره مي كشد.

باز بيرون خانه ام

گرگ پرسه مي زند

روباه زوزه مي كشد

سگ اما،آرام خفته است.

باز بيرون خانه ام

من كه ام

يك پروانه !

پروانه اي هديه به خار !

يك رز !

رزي اسير قفس عشق !

نمي دانم .

فقط

باز بيرون خانه ام

به كدامين گناه...

دنيا بس ناجوانمرد است...

من كه ام ...